جامعه خبر| سید هادی کسایی زاده: انتهای خیابان امام خمینی(ره) باقرشهر، بوستان فدک ویژه بانوان و یک کیوسک نگهبانی … تصورش سخت است اما قهرمان کیک بوکس ایران با حقوق ماهانه ۲٫۷ میلیون تومان آنجا نگهبانی می دهد! وقتی این ماجرا را برای من تعریف کردند باورم نشد. تصمیم گرفتم خودم حضورا تحقیق کنم برای همین مستقیم به طرف بوستان حرکت کردم.

از پشت میله ها گفتم: … نگهبان … نگهبان …. که یک مرد قوی هیکل با اندام فولادی روبروی من ظاهر شد. خوشبختانه از طریق کانال خبری که داشتم من را می شناخت و چند دقیقه ای با هم گفتگو کردیم. زیاد تمایلی به مصاحبه نداشت و اخلاق و روحیاتش نشان می داد که دوست ندارد زیاد انتقاد کند تا خدایی ناکرده مدیر، مسئول و خویش و قومی از او ناراحت نشوند. اما با تمام مقاومت ها توانستم کمی با این قهرمان گپ بزنم.

نامش احمد نوبخت است و در اول اسفندماه ۱۳۵۹ به دنیا آمده و در حال تحصیل است. وقتی وارد کیوسک نگهبانی او شدم خیلی برای من تلخ بود. یک ورزشکار ملی در یک اتاقک فلزی ۶ متری … تاسف آور بود. احمدآقا ۱۱ سال کشتی کج (رزم ایران) کار کرده و یک بارهم قهرمان ایران شده است.

او امروز دو فرزند دارد و یک سال است که به دلیل حقوق کم و نبود امکانات تمرین و ورزش نکرده و تمام وقتش را نگهبانی می دهد! آقای نوبخت می گوید: اگر بخواهم حرفه ای کار کنم روزانه حدود یک میلیون تومان هزینه دارد. سوال کردم: فدراسیون چه کرده است؟ گفت: هیچ … هیچ … گفتم: خب فدراسیون هیچ …مسئولان شهرری برای شما چه کردند؟ لبخند زد و گفت: خب لطف کردند و نگهبان پارک شدم! ( لبخند او جنبه مسخره کردن و نقد نداشت و او از ته قلب راضی بود و حتی تشکر کرد!). احمد نوبخت چند سالی مسئول باشگاه ورزشی باقرشهر بوده و با قراردادمربی گری کار می کرد.

تا اینکه یکی از کاندیداهای فعلی شورای شهر باقرشهر به این قهرمان می گوید: برای تبلیغات انتخاباتی هوای من را داشته باش و وقتی من وارد شورا شدم هوای تو را دارم و برای تو حقوق و بیمه رد می کنم! احمد نوبخت با تصور اینکه او حتما راست می گوید و نیت خیرخواهانه ای دارد مرام گذاشته و تمام قهرمانی، ارزش ها، اعتبار و آبروی خود را صرف معرفی و تبلیغات این آقای سوءاستفاده گرمی کند. (البته آقای نوبخت می گوید او دوست من است و از کودکی با هم بزرگ شدیم و توقعی نداشتم که نشان دهنده بزرگی قهرمان باقرشهر است.)

وقتی این رفیق کاندیدا وارد شورای شهر باقرشهر شد او را رها کرد و در سال آخر شورا تنها اقدامی که برای قهرمان کرد استخدام از طریق پیمانکاری در دکه نگهبانی پارک بود! آن هم با حقوق زیر قانون کار …! همسر قهرمان راضی به رضای خداست و شاکر هستند و توقعی ندارند. حتی وقتی همسرش پس از ۲۴ ساعت نگهبانی کل روز بعد را در خانه خواب است باز هم خدا را شکر می کند. احمد نوبخت در رشته قوی ترین مردان پایتخت در وزن ۱۰۵ کیلو رتبه سوم را کسب کرده و در رشته بدنسازی هم قهرمان تهران بوده است. او به اصرار من صحبت می کرد و می ترسید که خدایی ناکرده آبروی کسی ریخته نشود و من بعنوان روزنامه نگار مجبور بودم روایت تلخ یک قربانی سیاست را روایتگری کنم.

قهرمان شهرمان می گفت: وقتی شاگردانم برای نوشتن برنامه یا مشاوره به پارک می آیند خجالت می کشم بگویم نگهبان پارک هستم اما افتخار می کنم با عزت زندگی کردم و دنبال رانت و دلالی نبودم. نوبخت می گفت: الان هم بسیاری از کاندیداها به سراغ من می‌آیند تا برای آنها رای جمع کنم. و قول می دهند که من را فلان جا ببرند. می گویم که چرا برای انتخابات سراغ من می آیید. من ورزشکار این شهر هستم نه تابلوی تبلیغاتی … چرا به من امکانات نمی دهید. به احمد گفتم: من تاسف می خورم و برای مسئولان این شهر متاسفم که شما برای یک فرد ۸۰۰ رای جمع کردید و حالا این جای شما است. احمد نوبخت می گوید: من اهل پول گرفتن از دوستانم برای تبلیغات انتخاباتی نیستم. اصلا روم نمی شود زشت است.

من فقط یک شغل ثابت با بیمه می خواستم… آیا این انتظار برای یک قهرمان ملی زیاد است؟ من وقتی هم مسئول باشگاه بودم از فردی که پاک شده یا سرباز است پولی نمی گرفتم چون این در مرام من نبود. گفتگوی ما زیاد طول نکشید و بیشتر با من درد و دل می کرد. خواسته زیادی نداشت و من هر بار زیر لب یک نفرین به مسئولانی که سوءمدیریت دارند و مدعی هستند می کردم که انشا الله خدا خودش آگاه است و جواب آنها را بدهد. از کیوسک نگهبانی خارج شدیم و خواستم از قهرمان شهرم عکس بگیرم.

حتی برای عکس هم تمایل نداشت. به راستی این افراد سرمایه ها و تاریخ شهرستان ری نیستند؟ آیا اداره ورزش ری به جز این افراد سرمایه های دیگری هم دارد؟ چرا باید فردی حتی بر حسب رفاقت از بازوان و اندام و لقب و شهرت رفیقش برای رسیدن به کرسی شورای شهر سوء استفاده کند؟ این گزارش را نوشتم تا در تاریخ انتخابات شهرستان ری ثبت شود. که در این دوران اینگونه گروهی خدمت می کردند!