به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر؛ سید هادی کسایی زاده روزنامه نگار آزاد نوشت: هم اکنون جمهوری اسلامی ایران در بیشتر زمینه ها و موارد به دو بخش تقسیم می شود و همین چند دستگی علت بروز فسادها و اختلافات و تخلفات شده است. در حوزه سیاسی مرز میان اصولگرایی و اصلاح طلبی در حد خون است یعنی وقتی دیدگاه حریف به قدرت می رسد طرف مقابل را دشمن دین و اسلام و ملت و حکومت می بیند و می خواهد او را از صفحه روزگار محو کند. تغییر فرمانداران و استانداران و مدیران میانی نشان دهنده همین تفکر اصولگرایی و اصلاح طلبی است. همین رویه در فرهنگ هم مشهود است. حتی مجوز فیلم های سینمایی، اکران ها، کنسرت ها، تاترها، فیلم نامه ها و حوزه کتاب و ادبیات بر اساس دو دسته گی اصولگرایی و اصلاح طلبی هدایت می شود.

چه بسیار تهیه کنندگان و کارگردان هایی که با روی کار آمدن جناح سیاسی خود نانی در روغن داشتند و از سوی دیگر کارگردانان و تهیه کنندگان حامی گرایش مقابل خانه نشین شدند.

این مرزگذاری سیاسی یک ایده انگلیسی برای تفرقه اندازی در جامعه است. این ایده آنقدر در کشور ریشه دارد که برای سیاسیون ما تبدیل به یک آیین و رسوم شده و انگار باید چنین باشد تا چرخ کشور بچرخد. حتی در انتخاب اعضای هیات منصفه مطبوعات یعنی قوه قضائیه هم چنین تفکری حالا عمدی یا سهوی نمی دانم اما مشهود است.

برخی هم از این آب گل آلود دو دستگی حسابی ماهی می گیرند. به خصوص رسانه ها و شرکت ها و بخش خصوصی که حامی جناح خاص است در صورت حکمفرمایی بر کشور به هر نحوی ایجاد سلطه و حریم می کنند تا رقیب وارد نشود. از حوزه فن آوری اطلاعات تا صنعت و فرهنگ و …

اما مسئولان سالم و خدمتگذار نمی دانند سهوا چه ضربه ای به کشور وارد می کنند. آیا در افغانستان که اینقدر خودمان را بالاتر از آنها می دانیم چنین است؟ چگونه قدرت را با هم تقسیم کردند. یا نمونه دیگر در ترکیه و روسیه … اگر وضعیت اینطور پیش رود چپاولگران چیزی برای مردم باقی نمی گذارند. آنها همانهایی هستند که امروز در زندان به سر می برند و عقبه شان آزادند.