به گزارش خبرنگار پایگاه خبری جامعه خبر پس از عفو رهبری و ازادی بیش از 60 هزار زندانی سازمان زندانها درب زندانها را باز کرد و نیمی از زندانیان آزاد شدند اما بر خلاف وظیفه قانونی خود پیگیر آزادی زندانیان پس از آزادی نشد و چند روز گذشته یکی از زندانیان پس از آزادی با آزار و اذیت همسرش فرزندان خود را از همسری که از او طلاق گرفته و حضانت فرزندانش هم با همسرش بوده را سرقت می کند.

متاسفانه هیچ نهادی هم موضوع را پیگیری نمی کند و این همسر و مادر در روز زن آواره کوچه و خیابان ها شده و به دنبال فرزندانش می گردد. سازمان زندانها نمی تواند بگوید به من ارتباطی ندارد چون با ذوق زدگی برای کاهش هزینه هایش نیمی از زندانیان را آزاد کرده و برای آنها هم مهم نیست این زندانی پس از آزادی کجا می رود و چه می کند؟ اصلا چرا سازمان زندانها به خانواده زندانی اطلاع نداده این زندانی آزاد شده است؟ یعنی اینها در قانون و آیین نامه های ایران دیده نشده است؟

وقتی اشک های این مادر را دیدم فقط برای سازمان زندانها و نهادهای خیریه ای که زیر مجموعه دارد تاسف خوردم که فقط به فکر خود هستند. هنوز یادمان نرفته که سازمان زندانها به چه ترفند زشتی در برنامه ماه عسل مردم را فریب داد و به اسم آزادی زندانیان غیرعمد زندانیان عمد را آزاد کرد.

ماده ٢٣٧آیین نامه سازمان زندانها می گوید: براي تسهيل بازگشت محكومان به زندگي عادي بايد در حفظ روابط و علايق خانوادگي آنان اهتمام لازم به عمل آيد به همين منظور مددكاران اجتماعي در مراكز حرفه‌آموزي و اشتغال و زندان‌ها مؤظفند به طور منظم با محكوم در تماس بوده، با جلب اعتماد وي در رفع مشكلات و تأمين احتياجات مادي و معنوي او و خانواده‌اش بوسيله دواير مربوط و در نتيجته در ايجاد روابط حسنه با خانواده و تحكيم مباني آن موثر و مفيد واقع شوند. تماس ساير مأموران زندان با خانواده محكوم ممنوع و موجب تعقيب انتظامي يا اداري است.

چرا تماس نگرفتید؟

گرا مددکاران مرتبط نشدند؟

چرا خانواده برای بازگشت متهم آماده نبود؟