پایگاه خبری جامعه خبر|سید هادی کسایی زاده| امروز در بلوار کشاورز تهران بودم و چند ساعتی از وقت اذان ظهر گذشته بود. از آنجائیکه مساجد در پایتخت کشورمان همانند برخی مغازه ها کرکره را بعد از اذان پایین می کشند بسته بودند. برای همین مجبور شدم برای ادای فریضه نماز یک نمازخانه پیداکنم.

ابتدا به بیمارستان پارس رفتم و با خودم گفتم حتما در لابی بیمارستان نمازخانه برای مراجعه کنندگان و همراهان بیمار است اما پذیرش گفت نمازخانه طبقه چهارم است و فقط وقت ملاقات می توانید نماز بخوانید.

در ادامه مسیر تابلوی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نظرم را جلب کرد. گفتم چون این سازمان ماهیت فرهنگی دارد قطعا نمازخانه عمومی هم دارد. وقتی وارد شدم نگهبان جلوی من را گرفت و گفت: کجا؟ گفتم اگر نمازخانه دارید می خواهم نماز بخوانم. گفتند اجازه نمی دهیم … مجبور شدم کارت خبرنگاری نشان دهم اما باز هم من را راه ندادند.

دست آخر به بیمارستان ساسان رفتم. نمازخانه در انتهای راهرو طبقه همکف بود که بوی بدی می داد. آنقدر بوی نامطبوع بود که با هزار بدبختی توانستم بالاخره نماز را تمام کنم.

این داستان ادامه دارد …