به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر، سید هادی کسایی زاده روزنامه نگار آزاد نوشت: امامزاده عبدالله یا همان«حسین ابوعبدالله» ملقب به ابیض‌، فرزند عبدالله ابن‌عباس و از نواده‌های امام زین‌العابدین (ع‌) است‌. وی در شهر قم متولد شد و در سال 319 هجری قمری، در ری وفات یافت‌.

او از بزرگان عصر خود و سرآمد علم و اخلاق به شمار می‌رفت‌. جد چهارمش حسن‌الفطس بود كه در اولین قیام آل علی (ع‌) علیه جور و بیدادگری بنی عباس‌، پرچم‌دار بود و چون بیرق سفید و گاهی زرد در دست داشت‌، او را سرنیزه آل ابی‌طالب می‌گفتند.

مرحوم حاج شیخ عباس محدث قمی در حاشیه كتاب منتهی‌الامال نوشته‌: «در قرب مزار حضرت عبدالعظیم قبری است ظاهر كه زیارتگاه عامه است و عقبه‌اش منقرض شده است‌.» همچنین علامه قزوینی می‌گوید: «به احتمال قوی ابوعبدالله در عداد شیخ مفید و شیخ طوسی و از اركان شیعه به حساب می آید.» حالا در جوار این امامزاده گورستان قدیمی وجود دارد که در آن چهره ها و شخصیت هایی مانند سردار شرفی‌ بدر، خاندان مفخم، پورممتاز، حسن وحیدی‌ دستگردی شاعر، مهدی برکشلی، نیما یوشیج، عمادالکتاب، یداالله سحابی، عبدالحسین تیمورتاش، شیخ خزعل و سه دانشجوی کشته شده در تظاهرات ۱۶ آذر ۱۳۳۲ (مهدی شریعت‌رضوی، احمد قندچی، مصطفی بزرگ‌نیا)، عباس مسعودی موسس روزنامه اطلاعات، خاندان ماهرالنقش، محمدعلی باباییان، آیت الله لشکری و دو تنی که در ترور نافرجام شاه در سال ۴۴ به ضرب گلوله کشته شدند، صادق سرمد شاعر دهه ۱۳۳۰، خاندان سالار معتضد، عامری، ناصح و حسن وحید دستگردی و محمد علی عبرت که به ترتیب مجله ارمغان و روزنامه عبرت را در می آوردند دفن شده اند. این گورستان قدیمی و امامزاده در 14 اردیبهشت ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.

اما هرچند که این مجموعه زیارتی و تاریخی ثبت ملی شده اما متولیان امامزاده که از مدیران اوقاف هستند انگار تمایلی به حفظ میراث فرهنگی آن ندارند و بیشتر سیاست های خود را اجرا می کنند. این مهم تاجائیکه پیش رفت که در فاز نخست مناسب سازی قبور صحن اصلی امامزاده برخی از سنگ های قبور قدیمی و تاریخی مورد تهدید و تخریب قرار گرفت که در همان سال ها مصیب‌رحیم‌زاده، مسئول اداره میراث فرهنگی شهر ری، درگفت‌وگو با ایسنا گفت: طبق تفاهم میراث فرهنگی و متولیان امامزاده عبدالله، برای ساماندهی مقبره‌های پشت امامزاده، سنگ‌های پشت بقعه باید با سنگ لاشه و با حفظ سنگ‌های واجد ارزش انجام شود. اما صحن‌های دیگر اجازه‌ی هیچ اقدامی را ندارند.

با توجه به این‌که قبلا بدون مجوز اقداماتی را در صحن‌های جلوئی و بدون مجوز میراث فرهنگی اجام داده‌اند، بنابراین مجبور شدیم برای رفاه حال زائران مجوز به ادامه‌ کار در همان دو صحن جلویی بدهیم که خوشبختانه سنگ قبرهای زیادی نداشتند، اما مابقی مکان‌ها حتما باید با مجوز و نظارت میراث فرهنگی باشد. رحیم‌زاده، با اشاره به جانمائی ۱۳ سنگ قبر قدیمی در این دو صحن اصلی، گفت: بحث این بود که همان سنگ‌های قدیمی را کار کنند، روی سنگ‌ قبرهای جدید، جانمائی همان سنگ‌قبرهای قدیمی انجام می‌شود و با برش اندازه‌ آن‌ها ۱۳ سنگ قبر قدیمی سر جای خود قرار می‌گیرند.

این مقام مسئول در میراث فرهنگی و گردشگری تاکید کرد: انجام هر گونه فعالیت در حیاط ها و بقاع متبرکه امامزاده عبدالله باید با هماهنگی میراث فرهنگی باشد.

حتی تخلفات متولیان امامزاده به شورای شهر تهران هم رسید و حسن خلیل‌آبادی، رئیس کمیته میراث فرهنگی و گردشگری شورای اسلامی شهر تهران هم گفت: به آنها گفتم که «برای بقعه‌های قدیمی امامزاده هیچ اقدامی بدون مجوز و حضور ناظر میراث فرهنگی در امامزاده عبدالله انجام نمی‌شود.»

حالا پس از چند سال از حاشیه های فاز نخست تخریب و بازسازی صحن اصلی امامزاده، شهروندان شهر «ری» از یک اقدام عجیب و غریب در پشت امامزاده گزارش دادند که با حضور در محل امامزاده گزارش مردمی را بررسی کردیم. آنچه که قابل مشاهده و ارزیابی بود تخریب بسیاری از مقبره های خانوادگی افراد و چهره های معروف و تاریخی است.

در این مقبره ها سقف ها و دیوارها به طرز عجیبی تخریب شده و سنگ قبور را شکسته اند. در برخی از مقبره های خانوادگی هم نمونه هایی از روشن کردن آتش برای گرم کردن یا استفاده افراد مشاهده می شود. آتش زدن علف های هرز اطرف قبور همانند سایر امامزاده های شهرستان ری هم برای خودش معمای حل نشده ای است چراکه هیچ سالی چنین بی حرمتی به قبور رخ نداده بود و سرایدارها مراقب نظافت صحن و قبور بودند. همانطور که از تصاویر جدید پیداست تخریب مقبره های خانوادگی و برخی قبور قدیمی در نگاه اول نمی تواند سهوی باشد چراکه باران و باد نمی تواند این مقبره ها را اینچنین نابود و سنگ قبور را از داخل مقبره خارج کند.

وقتی موضوع را از یکی از مسئولان امامزاده سوال کردم گفت: ما مسئول نگهداری از مقبره های خانوادگی نیستیم و باید خودشان هزینه نگهداری آن را پرداخت کنند! نگته قابل تامل این است که وقتی مجموعه ای در فهرست میراث فرهنگی ملی قرارمی گیرد نگهداری و مراقبت از آن با متولی مجموعه است.

برخی از اهالی و مردم «ری» می گویند: این تخریب های شبانه و آرام آرام شخم زدن گورستان نشان می دهد که با نام و تابلوی مناسب سازی قبور قرار است برخی از قبور محو و صاف شوند و این نوعی قبرخواری در روز روشن است. هرچند مسئولان اوقاف باید به این نحوه مدیریت خود پاسخ دهند اما جای خالی کارشناسان و مسئولان میراث فرهنگی شهرستان ری و استان تهران خالی است.

در گشت و گذاری که در پشت امامزاده داشتم هیچ تابلو و پارچه نوشته ای مبنی بر اینکه این عملیات با هماهنگی و نظارت میراث فرهنگی در حال اجرا است ندیدم. آیا قرار است امامزاده عبدالله (ع) شهرری هم عاقبتی مانند بقعه شیخ صدوق را داشته باشد؟ آیا گزارش ما اشتباه است و توهمی بیش نیست؟ آیا مدیران میراث فرهنگی مثل شیر از این میراث ارزشمند مراقبت می کنند؟

این سوالات در حالی است که فقظ ظاهر امامزاده حفظ شده و حتی در ایام نوروز یا ماه مبارک رمضان ارتباط مستقیم رسانه ملی با صحن امامزاده برقرار می شد تا تبلیغی برای معرفی این مکان زیارتی و تاریخی باشد. اقدامی که امروز مورد اعتراض برخی از اهالی ری است که چرا ظاهر و باطن برنامه های فرهنگی تولیدت امامزاده عبدالله(ع) ری با هم فرق دارد؟ از یک رو اینطور مکان معرفی ملی می شود و از سویی دیگر پشت امامزاده به این شکل ویرانه و در حال تخریب است. از مدیر اوقاف شهرستان ری می خواهیم به طور حضوری و نه با بیانیه و اطلاعیه با خبرگزاری ایرنا پاسخ خبرنگاران را روشن و مردانه بدهند.

عکس/ بیشتر بخوانید

عکس| شخم زدن قبور و تخریب مقبره های تاریخی در «امامزاده عبدالله» شهرری