جامعه خبر| سید هادی کسایی زاده| مصاحبه را سوال و جوابی تنظیم نکردیم و هرآنچه مهندس افتخاری از خانه اش دارد را با دقت بخوانید. این مصاحبه را با عکس هایش دنبال کنید. این خانه یک خانه جنگلی و زیست محیطی در دل کلان شهر تهران است.

* عباس افتخاری متولد سال 1344 عضو هیات علمی دانشگاه هنر (گروه طراحی صنعتی)، مدیر عامل شرکت هنر مهندسی قرن (شرکت دانش بنیان در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران)، مدرس رشته های مجسمه سازی- صنایع دستی- طراحی صنعتی- معماری داخلی و عضو اتحادیه صنایع هوا فضایی ایران هستم. حدود 10 سال پیش ایده ساخت این نوع خانه چوبی در ذهنم جرقه زد. قبل از آن یک خانه کلنگی در دربند دیدم که بخرم اما چون پله های زیادی داشت همسرم قبول نکرد. چون منزل پدری بنده در همین منطقه حکیمیه است؛ ایشان زمین این خانه را به من معرفی کردند و من هم آن را خریدم. پس از خرید این زمین تصمیم گرفتم در آن خانه ای با پیچ و مهره بسازم که قابلیت نقل و انتقال داشته باشد.

خوشبختانه خانواده و به خصوص همسرم  در این طرح همراه من بودند وخانه را کاملا با نظر آنها طراحی کردم. هرچند امروزه خانم ها بیشتر تمایل به زندگی مدرن دارند اما چون قبل از طراحی این خانه من ایده های عجیب و غریب زیادی در خانه های قبلی که داشتیم داده بودم همسرم به این کارهای من عادت داشت.

طراحی خانه تا انجام محاسبات سازه 40 روز زمان برد، 72  تیکه  و پنل آن هم در کارگاه ظرف مدت 2.5 ماه ساخته شد و نصب آن در محل هم  3 روز طول کشید.

چون این خانه از تکه های مختلف تشکیل شده امکان جابه جایی آن وجود دارد؛ در صورت باز و بسته شدن به طور کلی میزان پرتی که می دهد 15 درصد است. اسکلت اصلی خانه از جنس فولاد است و تمامی سازه بنا به وسیله اتصال قطعات چوبی با کمک پیچ و مهره بنا شده، به ‌طوری‌ که امکان جداسازی قطعات و جابه جایی خانه به محلی دیگر نیز وجود دارد.

از انواع چوب هم‌چون چوب توت و شمشاد در ساخت قطعات مختلف خانه استفاده شده، اما مهم ترین چوب مورد استفاده کاج روسی است. این خانه بر خلاف تصوری که مردم از خانه های چوبی دارند مقاوم در برابر زلزله 7.5 ریشتری و طوفان 120 کیلومتری است. ما این خانه را بر مبنای فریم های بارور طراحی کردیم. در دنیا به طور رایج دو نوع سازه وجود دارد؛ یکی سازه های سنگین بارور و دیگری سازه سبک غیربارور است.

این خانه میان این دو سازه قرار دارد، یعنی تشکیل شده از سازه های سبک بارور است. ناگفته نماند برای ساخت این خانه هیچ هزینه ای از جایی نگرفتم و کاملا به صورت شخصی انجام دادم. همیشه هم تلاش کردم از وسایل ارزان قیمتی که برای همه در دسترس است استفاده کنم.

هزینه  ساخت آن 9 سال پیش 130 میلیون تومان شد اما اکنون قیمت آن 3 برابر شده است. تفاوت قیمت آن با خانه های معمولی این است که 50 درصد گران تر است.

یکی از ویژگی های مثبت این نوع خانه ها سرعت ساخت آن است که به گران تر بودن آن می ارزد. شما اگر بخواهید یک خانه در شمال بسازید حداقل 1 سال زمان می برد اما وقتی سفارش ساخت این خانه ها را بدهید ظرف مدت 1 هفته تحویل داده می گیرید.

یک ویژگی مثبتی که باعث شد این خانه نشان نقره از مرکز محیط زیست دریافت کند و به عنوان اولین خانه دوستدار محیط  زیست کشور معرفی شود رعایت مسائل زیست محیطی است.

عایق های دوجداره حرارتی (اکس پی اس) در پنل ها قرارگرفته که هم عایق صوتی و هم حرارتی است  و انرژی بسیار خوبی ذخیره می کند. یک بخشی از برق خانه از طریق پنل ها از نور خورشید تامین می شود و آب گرم آن هم که به 90 درجه می رسد از خورشید گرفته می شود.

ما در این خانه آب خاکستری را تصفیه می کنیم، پسماندها کاملا از یکدیگر تفکیک می شوند. آب جکوزی تصفیه می شود و دوباره به چرخه خود برمی گردد. مصرف استفاده آب آن حدود ماهی 1000 لیتر است که برای جکوزی یک مقدار بسیار خوب تلقی می شود.

الان خانه ما نشان نقره ای از محیط زیست شهرداری تهران دارد. علت اینکه نشان طلا را نگرفتیم این است که یک سری پارامترها را رعایت نکردیم، البته علت آن هم این است که من تاکید داشتم به صورت بخش بخش روی آنها کار پژهشی انجام دهم. مهم ترین جنبه استفاده از تفکر طراحی صنعتی در ساخت این بنا، پیش بینی، انتخاب و جای‌گیری عناصر هنری و غیر متداول با عناصر مدرن و تکنولوژیک عصر حاضر به حساب می‌آید.

در طراحی این خانه اولویت اصلی من تجسم فرهنگ ایرانی بود. چون نمی توان بین مذهب و فرهنگ تمایزی قائل شد رگه هایی از مذهب هم در آن نمود پیدا کرده است.

تعدادی از صنایع دستی که در خانه استفاده کردم هدیه است مثل دو مجسمه شیری که رئیس جمهور اندونزی به من من هدیه داده، بقیه آثار هم کار دست خودم است، چون در رشته های صنایع دستی، معماری داخلی، مجمسه سازی و طراحی صنعتی درس می دهم و کار می کنم. من این خانه را به عنوان یک نمونه ساختم تا در تولید انبوه از آن استفاده کنم.

نزدیک یک سال هم رها بود تا اینکه به خانواده پیشنهاد دادم چند ماهی در آن زندگی کنند و ایرادهای آن را به من بگویند تا در تولید انبوه اشکالات آن تکرار نشود اما حالا بعد از چندماه زندگی کردن به من می گویند: «اگر میخواهی تو برو، ما می مانیم. » زمانی که می خواستم اینجا را بسازم شهرداری وقت به من مجوز نمی داد و می گفت:« بافت معماری منطقه را به هم میزنی» به آنها گفتم این پول من، آبروی من، دانش و تخصص من است اگر بد شد به نفر بعدی مجوز ندهید، بالاخره بعد از 7 ماه رفت و آمد مجوز دادند.

جالب اینجاست پس از ساخت بسیار خوششان آمد و مجوز ساخت یک طبقه دیگر هم دادند. بسیار اتفاق افتاده است که خانواده ها و افراد معمولی در می زنند و میخواهند  داخل خانه را بینند. حتی عروس و دامادهایی که از اینجا رد می شوند می آیند و درخواست می کنند در خانه ما عکس بیاندازند؛

ما هم برای اینکه این کار زیبا را اشاعه دهیم به آنها اجازه می دهیم. برای این کار نیاز به پول نیست چون این این رسالت ما است که زیبایی را در جامعه رواج  دهیم. مردم این مدل خانه ها را دوست دارند و با دیدن آنها هیجان زده می شوند اما متاسفانه  در عمل و پیشگام شدن در ساخت این چنین خانه ها و زندگی کردن در آنها می ترسند.

باید با رواج این مدل خانه ها که مهم ترین ویژگی آن هم ذخیره انرژی است مردم را به انجام آن ترغیب کنیم و ترس آنها را بریزیم. از کارهای دیگری که من کردم می توان به  رستوارن  چوبی  پارک آب و آتش و مجسمه کنار آن اشاره کرد. علاقه مندان اگر اسم من  را در اینترنت جستجو کنند می توانید کارهای بیشترم را ببییند.

علاقمندان می توانند با این استاد دانشگاه از طریق ایمیل مرتبط شوند. ersalkon@yahoo.com