پایگاه خبری جامعه خبر/ سید هادی کسایی زاده: روستای محروم “مکسر” از توابع شهر خرمشهر هم سه شهید در دوران دفاع مقدس داشته است. شهدایی که به نام شهدای “مین” معروفند. وقتی شنیدیم که این شهدا 13 ساله بودند فکر کردیم قطعا به دلیل یک بازیگوشی کودکانه و یا یک اتفاق ناخواسته روی مین رفتند. اما ماجرا چیز دیگری بود.

شهید “حسین مالکی” همراه با دوستانش چوپانی است که در روستا به “صدام” مشهور است. چرا که والدینش در شناسنامه نام او را “صدام” گذاشته‌اند.

بومی‌های منطقه حسین را بهترین راه بلد می دانستند؛ تا جایی که به دور از چشم والدین و اهالی روستا، حسین همراه با گوسفندانش راه بلد چریک‌ها و رزمندگان و حتی یک بار گروه شهید چمران می‌شود. برادر شهید حسین مالکی می‌گوید: حسین آنقدر حرفه‌ای شده بود که با “بیل” مین‌ها را از روی زمین جدا می‌کرد تا موتورها بتوانند عبور کنند!

همکاری حسین با رزمنده‌ها ادامه داشت تا اینکه در سال 62 در حالی که چوپان راه بلد مسیر درست را به رزمنده‌ها نشان می‌داد، همراه با دو رفیقش روی مین می‌روند و به شهادت می‌رسند.

مادر شهید حسین مالکی که تنها به زبان عرب خرمشهری صحبت می‌کند، فقط به چشمان ما خیره می‌شد. از او درمورد حسین سوال کردیم پاسخ نداد. گفتیم: مادرجان از خاطرات حسین برایمان بگو که چشمانش خیس شد. پیرزن را به حیاط خانه آوردیم تا کمی روحیه‌اش عوض شود. داخل آغل گوسفندان شد و باز به ما نگاه می‌کرد. فهمیده بود برای ارادت به فرزندش آمده‌ایم.

نبود آب آشامیدنی و وسیله حمل و نقل و بوی تعفن فاضلاب و زباله، از دغدغه‌های این خانواده شهید بود. حالا تنها منبع درآمد مادر شهید، حقوق اندک بنیاد شهید است و تنها دلخوشی‌اش زیارت کربلا است که سالهاست انتظارش را می کشد.

وقتی مادر شهید وارد آغل گوسفندان شد، دیگر ما را نمی‌دید. تمام حواسش به گوسفندان رفت. انگار چیزی فکر او را مشغول کرده بود. شاید به دنبال بازیگوشی‌های پسرکش در میان گوسفندان می‌گشت.

اخبار روز را با جامعه خبر بخوانید. /