سینما به فکاهی و ژورنالیسم تبدیل شده است
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی جامعه؛ مرتضی پورصمدی فیلمبردار با سابقه سینمای ایران درباره فعالیت در فیلم های سینمایی و علاقه اش به سینمای مستند گفت: اساسا برای من مدت زمان فیلم (کوتاه یا بلندی زمان) تاثیری ندارد و مدت زمان آن به مفهوم کیفی بودن آن نیست. جهان مستند جهان تجربه‌گراتر و عاشقانه‌تر و رو راست‌تری است و به اعتقاد من بسیار فرهنگی‌تر و شریف‌تر از آنچه که سینمای سوداگر وابسته به پول است.
*کارگردانان هیجانی می‌خواهند جهان را 2 روزه درست کنند
وی ادامه داد: سینما تقریبا عرصه صنعت – اقتصاد شده است و پول حرف اول و آخر را می‌زند، اما در کار مستند و کوتاه به این دلیل که از اساس دلبستگی به مسایل مایل ندارید در نتیجه درگیر آن مسایل هم نمی شوید و عمیق تر، کیفی‌تر و عاشقانه تر با آن مواجه می‌شوید. از آغاز فعالیتم جهان مانوس و مالوف من سینمای مستند بود. سینمای مردم نگار، قوم نگار ایران شناسانه بود. آرام آرام دیجیتال وارد شد و سینمای عصیانگر هیجانی و سهل الوصول با این تکنیک در سینما شکل گرفت آن نسل هایی که ما با آنها کار می کردیم( نسل های قدیمی تر) آرام آرام یا از عرصه کنار رفتند و یا کمتر وارد مسایل و مناسبات جدید شدند. برخی از کارگردانان نسل جدید هم کارگردانان آرمانگرا، هیجانی و عصیانگر هستند که قصد دارند جهان را دو روزه درست کنند. جهانی بی‌عیب و نقص ارایه دهند و همه مشکلات را به سرعت طرح و راه حل برای آن ها بیابند. این موارد باعث شد کمی از جهان مانوس خودم، فاصله بگیرم و ناچارا به سمت سینمای قصه گو و داستان سرا بروم که آن هم آسیب ها و مصیبت ها ی خود را دارد.
از فعالیتم در حوزه سینمای مستند و کوتاه دفاع می‌کنم
فیلمبردار «هویت» و «مدار صفر درجه » درباره فعالیتش در حوزه سینمای مستند و کوتاه گفت: به صراحت می گویم از مجموعه فعالیتم که تحت عنوان سینمای مستند و کوتاه انجام دادم بسیار خرسندم و با سرافرازی، با عمق وجودم دفاع می کنم از هرآنچه که انجام دادم اما در حوزه سینمایی و داستانی اینگونه نیست برخی از آن ها را براساس معاش قبول کردم انکار هم نمی کنم زندگی هزینه دارد و گاهی ناچار می شوی کارهایی را انجام دهیم که خیلی دوست نداریم.
* سینما به یک فکاهی و ژورنالیسم بدل شده
پورصمدی درباره انتخاب در حوزه سینمای داستانی گفت: در حوزه سینمای داستانی فیلمنامه باید متفاوت باشد تا آن را بپذیرم، من توان و جان کار سخیف، فان و سرگرم کننده ندارم معتقدم سینما به قدری به دلیل فشارهای خاصی که از جنبه های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی دارد، آرام آرام آنچنان از ماهیت خود و جان و جوهر خود دور می شود که من فکر می کنم تا چند سال دیگر اساسا به دلیل تکرار نگاه سخیف، سوداگرانه به سینما اصل تعریف واقعی و هنرمندانه سینما از یادها برود. آنچه که خطرش احساس می شود سینما به یک فکاهی و ژورنالیسم رو، هیجانی و شعارزده تبدیل شده است. ذات واقعی سینما ربطی به ژورنالیسم ندارد اما متاسفانه از یاد برده ایم. دوستانی که کارهای سخیف انجام می دهم دفاعیات خود را دارند اما سینما از معنای حقیقی خودش دور می شود.
هر فیلمی که تولید می شود سند است که داوری می شود
فیلمبردار فیلم سینمایی «گیلانه» در ادامه گفت: یک سوال را مطرح می کنم از تمام دوستان هنرمندم، تمام مقامات مسئول که متولی سینما هستند در یک داوری شرافتمندانه بنشینند آیا قادر هستند به تعداد انگشتان دست فیلم های سینمایی به مفهوم ناب در دهه اخیر نام ببرند. من تصور نمی کنم اینگونه کار کردن آبروی زیادی برای فرد باقی بگذارد. به هرحال هر فیلمی که تولید می شود سندی است که در جایی بایگانی می شود و یک روزی داوری خواهیم شد که آیا این تعداد فیلم تولید شده، آبرومند و قابل دفاع بودند؟
شعار امنیت شغلی ندهیم
وی درباره عدم فعالیت برخی از فیلمبرداران باسابقه و دستیاران در این حوزه گفت: خانواده سینما خانواده کوچکی در مقابل آمار 80 میلیونی جمعیت ایران است بسیاری از دوستان سالهاست کار نکردند، دستیاران در این عرصه فعالیت نداشتند. من خودم به شخصه تلاشم این است که در انتخاب فیلم های بلند سینمایی داستان هایی را انتخاب کنم که فردا از ارتکاب آن شرمنده و خجل نباشم. و تلاشم این بوده یک استاندارد کیفی کوچکی را در انتخاب کارهایم رعایت کنم. اما برای عدم بیکاری نیاز به همکاری، همیاری و همدلی یک مجموعه‌ای از نهادها دارد و تنها انجمن فیلمبرداران نمی تواند برای بیکاری فیلمبرداران فعالیتی داشته باشد. دوستان اگر آئین نامه را مطالعه کنند خواهند دید نباید به افرادی که عضو صنف نیستند اجازه فعالیت دهند و پروانه ساخت صادر کنند اما متاسفانه تنها شعار امنیت شغلی می‌دهند و اعضای غیر عضو صنف هم پروانه ساخت دریافت می کنند اگر قرار است این افراد فعالیت کنند بهتر است در انجمن عضو شوند و بعد از عضویت همکاری کنند. طبق آمار 50 درصد کارهای جدی را افرادی که عضو صنف نیستند ، راه حل بسیار ساده است مهم این است که باور داشته باشیم و مشکل را بشناسیم و آن را حل و همدلی کنیم.
فارس
