پایگاه خبری جامعه خبر| سید هادی کسایی زاده| قانون مطبوعات به نحوی تدوین شده تا خبرنگار و رسانه در صورت هرگونه نقد به نام توهین و تشویش اذهان عمومی تحت تعقیب قرار بگیرد.

در ماجرای اخیر ابطال انتخابات کهریزک و باقرشهر به دلیل افشای فساد انتخاباتی تیرماه سال جاری بازداشت و در بدترین شرایط در کلانتری بدون آب درست و غذا و بدون ماسک و رعایت پروتکل های بهداشتی در میان اتباع و معتادان به شیشه بازداشت و پس از آن به زندان بزرگ منتقل شدم.

علت هم شکایت فرماندار شهرستان ری به اتهام تشویش اذهان عمومی بود. فرماندار شکایت دیگری از من در دادگاه حسن آبادفشافویه کرد که اتهام مصاحبه با کاندیداها و تشویش اذهان عمومی بود. که مشت نمونه خروار است.

اما جالب آنکه در بحبوحه تخلفات انتخاباتی هیچ خبری از ۶۰ خبرنگار ری که روزخبرنگار تقدیر میشوند نبود و خبری در مورد فساد منتشر نشد.

این وضع را در سطح کشور می توان تعمیم داد. به نحوی که رسانه های دولتی و حکومتی در دهه اخیر خبرنگاران را به خبرنگاران درباری تبدیل کردند و ارزش و جایگاه آنها از مطالبه گری و پرسشگری به میرزا بنویسی بر اساس سیاست حزبی رسانه یا بخش بازرگانی و تبلیغات رسانه تغییر کرده است. من دورانی که در رسانه های حکومتی و دولتی کار می کردم بارها در برخی نشست های خبری حق پرسشگری نداشتم و اگر هم سوال می کردم می گفتند که سلام به مدیرعامل تان برسانید. و یا حق هیچ نقدی بر نهادهای طرف قرارداد نداشتیم. و این یعنی شکست کامل رسانه و انحطاط خبرنگاری که نباید از آن به آسانی عبور کرد.

چقدر سخت بود که مادرم که هفته قبل از دنیا رفت با حال بیمارش در دادگاه ها به دنبال ارائه وثیقه برای آزادی فرزند خبرنگارش بود. و چقدر سخت است که خبرنگار ضدفساد هیچ حمایتی از سوی نهادها و دستگاه های حمایتی به ویژه وزارت ارشاد و دولت و قوه قضاییه نمی شود. این عدم حمایت موجب شده تا دلالان رسانه در فضای مسموم رسانه ای جولان دهند و جایگاه خبرنگار و رسانه را تخریب کنند.

پدیده خبرنگاران درباری پدیده نوظهور در رسانه های ایران است که اگر به موقع درمان نشود رسانه را به مرکز هدایت و مدیریت و ساماندهی فساد تبدیل خواهد کرد.

علاج این کار تدوین طرح حمایت از خبرنگاران و گزارشگران ضدفساد و کوتاه کردن دست دولتی ها و حکومتی ها از مدیریت رسانه است.

روزخبرنگار برای خبرنگاران حرفه ای و ضدفساد روز تلخ و اسفباری است چون شاهد تقدیرها از افرادی هستند که الفبای کار حرفه ای را نمی دانند و بیشتر به کارمندان و کارگران رسانه شباهت دارند.

این روز همیشه برای خبرنگاران رسانه های دولتی و حکومتی میمون بوده و برای خبرنگاران آزاد تلخ است.