پایگاه خبری جامعه خبر| سید هادی کسایی زاده| مهرتابان/طی تماس یکی از اهالی روستای شترخوار در شهرستان رباط کریم به این روستا رفتم. این خانواده 4 نفره که به سرپرستی یک مادر سالمند و بیمار زندگی می کنند مدعی بودند که در خانه آنها گنجی پنهان است و گروهی از اهالی و حتی مسئولان قصد دارند این خانه را از چنگ آنها بیرون بیاورند.

یکی از دخترها می‌گفت: پدرم کارگر بود و در بهمن ماه 97 از دار دنیا رفت. وقتی در قید حیاط بود گروهی از همسایه ها و دوستان به او می گفتند زیر خانه شما گنجی پنهان است و او به گفته آنها بی اعتنا بود و می خندید. وقتی پدرم فوت کرد اقدامات مشکوکی رخ داد. برخی همسایه ها پیشنهاد دادند خانه را بفروشیم حتی برای یک خانه ارزان قیمت مشتری چند میلیارد تومانی معرفی کردند.

یک بار هم یکی از آشنایان دستگاهی با خود به خانه آورد که مشکوک بود. فشارها به نحوی شد که اشتشهادیه برعلیه ما پرکردند که آبروی من و خواهرهایم را ببرند. برای همین مدتی از خانه خارج شدیم و در بهزیستی بودیم. برای اثبات ادعاها نامه‌ای به میراث فرهنگی کشور به شماره 981/31928 مورخ 14 بهمن98 نوشتیم و نامه ای هم به پروانه سلحشوری نماینده وقت تهران به شماره 98283696 مورخ 21 بهمن 98 نوشتیم که ترتیب اثری داده نشد.

این خانواده که هم اکنون تحت پوشش کمیته امداد هستند. آنها سخن از یک اتاقک کوچک در زیر خانه می گویند که از همسایه ها و آشنایان شنیده اند. این خانواده مدعی هستند که به دلیل گنج پنهان در این خانه مورد تهدید و حتی ضرب و شتم قرارگرفته اند. هم اکنون هم پرونده ضرب شتم آنها در دادگاه به شماره 9809982292600597 رباط کریم در حال بررسی است. هرچند گفته های آنها نیاز به دلیل و مدرک و مستندات دارد اما چرا وزارت میراث فرهنگی وگردشگری به خودش زحمت نداده تا این ادعا را با حضور کارشناسان اثبات کند؟

نامه آنها که در دبیرخانه وزارتخانه هم ثبت شده گواهی می‌دهد که آنها اقدام قانونی را انجام دادند. لذا در صورت هرگونه تعرض یا خطر از سوی سودجویان این وزارتخانه هم باید در دادگاه صالحه پاسخگو باشد.