به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر، سید هادی کسایی زاده روزنامه نگار آزاد نوشت: بوی تعفن و گرمای شدید هوا همراه با زباله های ساختمانی در اطراف جاده قدیم «قم» شما را وارد بخش حسن آباد فشافویه از توابع شهرستان «ری» می کند. بلادی که روزی مرغوب ترین و ناب ترین زمین ها و مناطق حاصلخیز تهران از آن او بود و به آن دشت طلایی می گفتند.

امروز حسن آباد فشافویه به اتاق خواب کارگران شهرک صنعتی شمس آباد (بزرگترین شهرک صنعتی در خاورمیانه) و سایرکارگاه ها تبدیل شده و مهاجران جویای کار از جنوب و شرق کشور با خانواده وارد این بخش می شوند. در این شهر می توانید با پرداخت 120 تا 150 میلیون تومان به صورت قولنامه ای صاحب خانه شوید و اگر هم پولی ندارید رهن خانه بیشتر از 30 تا 50 میلیون تومان نیست.

در مورد شهرک صنعتی شمس آباد همین قدر می توانم بگویم که هیچ استاندار و مسئولی قدرت ساماندهی و کنترل آن را ندارد و به نوعی گویی از دست مسئولان خارج شده است. یادم هست یک بار برای تهیه گزارش در منطقه شاهد انباشت زباله ها بودم که با حمله ماموران باتوم به دست منطقه را ترک کردم که اگر می ماندم معلوم نبود چه بلایی سرمان می آمد. شهرک صنعتی شمس آباد معضلات زیادی برای فشافویه به همراه داشته و مدیران آن حاضر نیستند زباله های خود را به درستی مدیریت و امحا کنند. در کنار شهرک صنعتی شمس آباد زباله های ساختمانی را داریم که وجب به وجب جاده حسن آباد را تسخیر کرده و هیچ پلیس، بخشدار، شهرداری و دوربین هم آنها را رصد نمی کند.

هرچند به تازگی مجتمع های بزرگ فرهنگی و ورزشی حال و هوای اقتصادی و فرهنگی حسن آباد را تغییر داده اما زندان بزرگ تهران پاشنه آشیل آن را تشکیل می دهد. زندانی که آب چاه های عمیق حسن آباد را می بلعد و گفته شده 8 میلیارد تومان بدهی به آبفاضلاب تهران دارد.

همچنین از دیگر آسیب های این زندان حضور هزاران زندانی و تردد دوستان و خانواده زندانیان است در حالی که جاده منتهی به زندان بزرگ تهران فاقد روشنایی و آسفالت مناسب و حتی حمل و نقل عمومی است که این جاده را بعد از غروب آفتاب خطرناک و مخوف می کند.

به خصوص زمانی که گروهی از سارقان و سابقه دارها از زندان آزاد می شوند. البته اوضاع برای زندانیان هم چندان خوب نیست. بعنوان نمونه قطعی آب در زندان بزرگ و همچنین شوری آب موجب صدمات زیادی برای زندانیان شده و به دلیل دوری و عدم امکانات فاصله زندانی با خانواده این مشکلات چند برابر می شود. نکته دیگر زمین های اطراف زندان بزرگ است که نیمی از زمین ها در کنار جاده متعلق به بنیاد تعاون زندانیان و نیمی دیگر در آن طرف جاده متعلق به آستان حرم حضرت عبدالعظیم(ع) است.

البته در این زمین های کشاورزی هیچ زندانی برای کار نمی بینید و حتی بومیان منطقه هم نیستند که در نوع خود قابل تامل است. همچنین آب خروجی حاصل از سد فشافویه هم که به دریاچه ای تبدیل شده این روزها بوی تعفن می دهد و کشاورزان با موتورهای بزرگ این آب را برای زمین های خود مصرف می کنند. شاید برای شما جالب باشد که بدانید حسن آباد بازار مرکزی ندارد و به تازگی فروشگاه های زنجیره ای تقریباگران فروش به نام «کوروش» و «جانبو» سر از این بیابان خوشنام در آورده اند.

در کل باید گفت متاسفانه شهرداری و بخشداری در حسن آباد فشافویه توانایی، خلاقیت، تفکر، علم و دانش و قدرت جذب سرمایه گذار برای این دشت طلایی را ندارند تا از فرصت اتصال پایتخت به بیابان و خط ترانزیتی، ظرفیت سازی کنند. به نوعی همه حقوق بگیر هستندو تصور می کنند کار درست فقط ساخت مسکن است.

با این حال کمی پایین تر یعنی در کهریزک اوضاع کمی بهتر است. اما چالش بزرگی کهریزک باستان را تهدید می کند. متاسفانه به دلیل عدم نظارت از سوی وزارت کشور، سازمان بازرسی و استانداری تهران ساخت و ساز در این منطقه با 4 برابر ظرفیت در حال رشد و توسعه است. به نحوی که در سال 1397 قیمت هر متر آپارتمان در کهریزک 2 میلیون تومان بود و امروز این نرخ به 7 تا 8 میلیون تومان می رسد.

نکته دیگر اینکه اکثر آپارتمان ها در این منطقه بدون حیاط و پارکینگ هستند یعنی شهرداری عمدا یا سهوا و بر اساس قانون ایالتی مجوز ساخت 90 درصدی می دهد! این تغییر و بر هم زدن نظم آمایش سرزمینی موجب شده تا قشر زیادی از مهاجران به تهران به سمت کهریزک سرازیر شوند و قابل تامل اینکه نیمی از سرمایه گذاران و خریداران زمین و آپارتمان در کهریزک سرمایه داران و خانواده هایی تهرانی هستند که کهریزک را به شهر رویاها برای سرمایه گذاری تبدیل کرده است، چون ارزش افزوده بالایی دارد.

پیش بینی من بعنوان روزنامه نگار این است که قیمت مسکن در این شهر تا 10 میلیون تومان افزایش خواهد داشت در حالی که فاقد خدمات مناسب شهری و زیرساخت های فرهنگی، اجتماعی و آموزشی است. به نوعی می توان تحولات جمعیتی و تغییرات آمایش سرزمینی در حسن آباد و کهریزک را به فاجعه تشبیه کرد.