پایگاه خبری جامعه خبر- سید هادی کسایی زاده: متاسفانه بوی تعفن رسانه های ایران سالهاست به مشام می رسد. این بوی تعفن به دلیل بی تحرکی و تبدیل شدن به مرداب اخبار است. رسانه های ایرانی آرام آرام از تولید اخبار و گزارش های موثر فاصله گرفته و بیشتر به سمت کسب درآمد و ماندگاری به هر قیمتی رفته اند. خبرگزاری های دولتی گاهی با تغییر طراحی و رنگ و لعاب پوسته سایت های خود به مخاطب تلقین می کنند که زنده و پویا هستند اما در عمل اخبار منتشر شده در این رسانه ها همه زرد و تکراری و به قول معروف برای کلیک خوردن و نگهداشتن مخاطبان شکل گرفته است.

رسانه های ایران از رسانه ملی تا خبرگزاری ها مخاطب را در 10 سال گذشته طوری تربیت کرده اند که به سمت زرد خواندن سوق یابند. مخاطب دیگر به سمت خواندن یادداشت و سرمقاله و گزارش های تحلیلی نمی رود و دوست دارد خبرهای کوتاه با تیترهای زرد را دنبال کند. هرچند فضای مجازی و تغییر ذائقه مخاطب به خبرخوانی شاید دلیل آن باشد اما وقتی پای شهروند خبرنگار به فضای مجازی باز شد این الگو گیری را از رسانه های داخلی دریافت کرد. برنامه های پرمخاطب خبری رسانه ملی مثل 20:30 یا اخبار باشگاه خبرنگاران جوان به مخاطب و شهروند خبرنگار تلقین کرد که روش درست خبرنگاری همینی است که ما عنوان می کنیم و این تربیت نا صحیح خبرنگاری از رسانه ملی وارد رسانه های خیابانی و رسمی شد.

جای خالی وزارت ارشاد در این میان خالی است. ارشاد می داند چه بلایی سر رسانه های ایران آمده اما به هیچ عنوان خود را داخل بازی نمی کند. رسانه های زرد نویس و کانال هایشان آنقدر قدرتمند و پولدار شده اند که می توانند حتی ارشاد را هم تهدید کنند. وزیر و معاونانش هم می ترسند حرفی به زبان آورند. جالب اینکه گاهی دادستان ها به خصوص دادستان تهران مدیران رسانه ها را جمع کرده و برای آنها از اصول و اخلاق رسانه ای سخن می گوید یا هشدار می دهد یعنی اینکه کار خراب شده است.

در مورد روزنامه ها بحثی ندارم چون جایگاهی در رسانه های ایران ندارند. آنقدر سخیف و غیرحرفه ای هستند که صحبت کردن در مورد آنها خود را ضایع کردن است. حالا در حالی که رسانه های ایران که باید مرکز و محل ترویج فرهنگ و توسعه کشور باشند تبدیل به بنگاه های زرد اقتصادی بدون پرداخت مالیات شدند رسانه های جهان از راهکارهای نوین برای کسب اخبار و توسعه رسانه خود استفاده می کنند. برخی از خبرنگاران و رسانه های جهان از پهبادها برای پوشش اخبار مورد نیاز خود استفاده می کنند و خبرنگار پهبادی وارد ابزار رسانه ای شان شده است. هرچند در ایران برخی رسانه ها از پهباد هم استفاده کردند اما این استفاده برای کسب درآمد و همان توسعه زرد نویسی بوده است.

وضعیت آنقدر خراب است که وزارت ارشاد جرات ندارد جشنواره مطبوعات برگزار کند چون چیزی نداریم که برجسته کنیم و تندیس بدهیم. در این خلاء نهادهای حکومتی و دولتی جای خالی ارشاد را پر کرده و سر خود جشنواره برگزار می کنند. مثلا ستاد مبارزه با مواد مخدر بعنوان یک دستگاه شکست خورده که فقط بودجه دولت را حیف و میل کرده جشنواره اعتیاد و رسانه برگزار می کند تا خبرنگاران را به این شیوه خریده تا برای او خوب بنویسند. سازمان اوقاف هم با جشنواره وقف و رسانه و همچنین هلال احمر و سایر نهادها به فراخور خود از این روش برای خرید رسانه اقدام می کنند.

دستگاه های اجرایی با قرارداد همکاری با رسانه ها اخبارشان منتشر می شود و هیچ نقدی هم برای آنها نوشته نمی شود. هر خبرنگاری هم انتقاد کند اخراج یا از او شکایت رسمی می شود. آنقدر انتقاد و نقد سازنده در رسانه ها تهی شده که وقتی نقدی در مورد دستگاهی مشاهده می شود بوی رانت به مشام می رسد.

شاید به جرات باید گفت که مشکلات اقتصادی گریبان رسانه ها را گرفته و رسانه های ایرانی اقدام به خود فروشی می کنند. اما این خود فروشی از رسانه های دولتی و حکومتی جای تعجب دارد.

در این میان خبرنگارانی که تازه وارد عرصه خبر می شوند با یک بحران جایگاه خبرنگاری و رسانه در کشور روبرو خواهند شد. آنها حق نقد برای دستگاه های طرف قرارداد ندارند و به کارگران رسانه تبدیل می شوند و قدرت شعور و تحلیل از آنها گرفته خواهد شد و این یعنی مرگ تحلیل و نقد در کشور و نتیجه آن هم تولد و رشد فساد در جامعه …

اخبار را با جامعه خبر بخوانید./