به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر محسن رفیق دوست، وزیر سپاه در دوران دفاع مقدس و رئیس اسبق بنیاد مستضعفان در گفتگوی تازه گفته است: «قبل از انقلاب بنز سوار می‌شدم حالا هم لکسوس شاسی بلند که به درد تردد در فاصله‌های طولانی رفت و آمد می‌خورد، سوار می‌شوم». وی همچنین در بخش دیگری از گفتگوی خود پیرامون اشرافیگری گفته است: «اگر فردی کل درآمدش را فقط با زن و بچه‌هایش خورد چنین فردی دارای خوی اشرافی‌گری است اما اگر دیگران را هم در ثروتش شریک کرد، فاقد چنین خویی است».

بخش هایی از اظهارات رفیق دوست را در ادامه خواهید خواند:

*هر فردی باید بین خود و خدایش آرامش داشته باشد. اگر فردی کل درآمدش را فقط با زن و بچه‌هایش خورد چنین فردی دارای خوی اشرافی‌گری است اما اگر دیگران را هم در ثروتش شریک کرد، فاقد چنین خویی است.

*قبل از انقلاب بنز سوار می‌شدم حالا هم لکسوس شاسی بلند که به درد تردد در فاصله‌های طولانی رفت و آمد می‌خورد، سوار می‌شوم. این ماشین مدتها قبل از گرانی‌های سال گذشته به مبلغ 80 میلیون تومان خریداری شد که البته عمرش را کرده و پیر شده و در صورت بهبود وضعیت مالی، عوضش می‌کنم.

*منزلم در خیابان فرمانیه است که سال 1373 خودم ساختم و حدود 55 میلیون تومان برایم تمام شد و به آقا هم اعلام کردم. برای فردی مثل بنده که کار اقتصادی می‌کند و کارش دائما با ریسک همراه است باید حتما پشتوانه مالی وجود داشته باشد که این منزل به عنوان پشتوانه مالی‌ام است. به بنده ربطی ندارد که تورم امروز قیمت این خانه را خیلی بالا برده.

*ریسک و جرات اقتصادی بالایی دارم که با اتکای به همین جرات توانستم وزارت سپاه و بنیاد مستضعفان را اداره کنم. با اتکاء به همین جرات اقتصادی، تصمیم دارم پس از فراغت و بازنشستگی از سپاه پاسداران که در آستانه آن قرار دارم با همراهی جمعی از دوستان و یاران قدیمی مدل اقتصادی را در حوزه کشاورزی و دامپروی به اجرا دربیاورم که بدون حمایت‌ها و منابع دولتی طی یک دوره پنج ساله حداقل 50 رسته شغلی مشابه آنچه که در آستانه راه‌اندازی آن هستم در سطح استان تهران اجرایی شود. با استفاده از ظرفیتها و بسترهای فضای مجازی مردم علاقمند را شناسایی و آنان را به مشارکت در این کار ترغیب می‌کنم.

*طرح دامداری بنده فاقد مرتع، پربازده، سودآور و اشتغال‌زاست. الگوی این کار اقتصادی قبلا توسط بنیاد مستضعفان در شهرستان قلعه‌گنج در استان کرمان پیاده شد. بنیاد مستضعفان در این شهرستان سرمایه‌های ریالی و زمین‌های کشاورزی خرد و متوسط مردم را متشکل و تجمیع کرد و بستر توسعه همزمان اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، معیشتی و آموزشی مردم شهرستان را به صورت همزمان به وجود آورد. به عنوان نمونه در صنعت دامپروری، چرخه کامل پرورش دام تا تولید لبنیات را هدفگذاری و به دست خودِ مردم پیاده کرد و اکنون این شهرستان در زمینه‌های مذکور شهرستانی توسعه یافته است که می‌تواند علاوه بر نیاز مردمِ خودش نیاز مردم در سایر مناطق استان و کشور را تامین کند.

*ثروتمندی که روحیه اشرافی‌گری ندارد، مردم را در مال خودش شریک می‌داند. یکی از کارهایی در شب‌های ماه رمضان انجام می‌دهم و همان کار را هفته‌ای یک بار به جز ایام رمضان انجام می‌دهم، حضور و صحبت در جلسات گلریزان و جمع کردن وجه نقد برای کمک به نیازمندان است. در هر شب برای یک کار خِیر از مدعوین تعهداتی نسبت به نیاز آن کار خِیر میگیریم، به عنوان نمونه هیات 18 نفره‌ای متشکل از برخی افراد خَیِر و متنعم وجود دارد که در قالب انجمن حمایت از مسلولین و بیماران ریوی در بیمارستان دولتی مسیح‌دانشوری طی 20 سال گذشته بالغ بر 100 میلیارد تومان اقدام به نوسازی بیمارستان و احداث ساختمان پزشکی و خرید مدرن‌ترین تجهیزات پزشکی که مشابهی در دیگر بیمارستان‌های ایران ندارد، کرده‌اند.

این بیمارستان از مجهزترین بیمارستانهای دولتی کشور است که همه نوع پیوند عضوی در آن انجام می‌شود علاوه بر آن این انجمن تجهیزات فوق‌ پیشرفته‌ای را وارد کشور کرد که سرطان را قبل از ابتلا، تشخیص می‌دهد. اکثر اعضای این هیات اصلا دوست ندارند کسی آنها را بشناسد. آیا این افراد اشرافی‌گر هستند؟ به نظر بنده بخشی از رحم خداوند به مردم ایران به دلیل وجود چنین انسان‌های خَیِری است که بخشی از ثروت خود را صرف خدمات‌رسانی به انسانهای نیازمند می‌کنند.

*یکی از کارهایی که بنیاد نور که تحت مدیریت بنده است، انجام داد این بود که زمینی در خیابان شهید دستواره در جنوب تهران خریداری کرد و 336 آپارتمان در آن ساخت. در روزنامه، آگهی فروش دارد و حدود 4000 نفر تقاضای خرید دادند. کاری که بنیاد کرد این بود که به جای فروش آپارتمانها به متقاضیانی که تمکن مالی داشتند، سراغ نیازمندترین آنان رفت. بعد از واگذاری آپارتمانها هم متوجه شدیم در این پروژه 700 میلیون تومانی ضرر می‌کنیم. اگر از اول قصد سودآوری داشتیم هرگز این اتفاق نمی‌افتاد. شهردار شهر ری از بنده درباره کاری که در این پروژه انجام دادیم پرسید. به ایشان گفتم در یک فقره 15 نفر از رفته‌گران شاغل در اداره شما را رایگان صاحب خانه کردیم. وقتی قصدم کسب سود باشد، می‌روم خیابان شهید اندرزگو آپارتمان‌سازی می‌کنم و تا جایی که زورم برسد آپارتمان‌ها را به بالاترین قیمت می‌فروشم. شهردار شهر ری هم لطف کرد و به بخشی از زمین مجاور مجتمع مسکونی 336 واحدی، مجوز تجاری داد و بنیاد نور در نهایت با 300 میلیون تومان سود از این پروژه خارج شد، البته گفتن این سخنان بد است اما وقتی می‌پرسید مجبورم پاسخ دهم.