به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر،بنا بود از داستان خودسوزی #دخترآبی رمزگشایی شود. ناگهان خبرنگاری مثل تارزان وارد معرکه شده و می‌خواهد یک تنه بساط ٤٨ ساعت جریان سازی رسانه‌ای را جمع کند،از کجا؟ از پشت میز کار. نکرده برای مصاحبه با پدر این بنده خدا حداقل تا خانه‌شان برود،رمزگشایی پیشکش/۱

چیزی که پخش شد اسمش گزارش نبود، آن کسی که تهیه کرده بود هم خبرنگار نبود. خبرنگار اگر خبرنگار باشد گزارشی به این مهمی را از داخل ساختمان شیشه‌ای تهیه نمی‌کند! اهالی خبر به این محصول وی‌سی می‌گویند. در بهترین حالت جمع آوری اطلاعات موجود، در قالب یک ویدئوکلیپ./۲

بعد از این همه اولدرم بولدرم و تبلیغ، حاصل کار یک مشت فکت دستمالی شده فجازی به‌علاوه یک سری حرف گل درشت یک اپراتور (بعنوان خبرنگار) بود. حضرات مدیر در خبرگزاری صداوسیما! به این کار می‌گویند سرمقاله نویسی نه گزارش تلویزیونی. چرا قالب گزارش تلویزیونی را بدنام می کنید؟/۳

اگر سناریو هم می‌نویسید درست بنویسید. در فرهنگ ایرانی سخت پشت متوفی حرف می‌زنند چه برسد به بدگویی‌های مکرر یک پدر پشت بچه تازه مرحومش. سناریویی ننویسید که اینقدر سوراخ داشته باشد. طوری نگوئید که انگار هیچ برخورد قضایی نشده که ملت احساس کنند به شعورشان توهین می‌شود./۴

وقتی برای همه سوژه‌های این شکلی، یک خبرنگار را می‌گذارید، علاوه بر اینکه با اعتبار طرف بازی می کنید(خودش شاید نفهمد و تن دهد) اعتبار خبر و آنتن را هم به باد میدهید. مخاطب آنلاین امروز که لحظه‌ای و از کانال‌های متعدد دیتا می‌گیرد با همچین مزخرفی اقناع نمیشود، عصبانی میشود.
انتهای پیام