پایگاه خبری جامعه خبر|سید هادی کسایی زاده: چند روز قبل ناگهان تلفن همراه من مشکل پیدا کرد و من در بزرگراه همت به سمت یک قرار با همکارم بودم. بگذریم از اینکه تلفن عمومی در بزرگراه های کشور به هیچ عنوان برای تماس های ضروری پیدا نمیشود اما خودم را به میدان صنعت رساندم تا با خرید کارت تلفن بتوانم از زمان حضورم سرقرار اطلاع دهم. متاسفانه کیوسک های مطبوعاتی شهرک غرب و میدان صنعت هیچکدام کارت تلفن نداشتند. تا نزدیکی میدان شهران رفتم و حتی برای مطمئن شدن میدان هفت تیر تهران هم مراجعه کردم و بیش از 17 کیوسک مطبوعاتی کارت تلفن نداشتند و می گفتند چند سالی است دیگر توزیع نمی شود.

خلاصه کلام قرار کاری مهمی که داشتم را از دست دادم اما آنچه تاسف بار بود اینکه چرا در پایتخت کشور شهروندان نمی توانند از تلفن عمومی و کارت تلفن به درستی استفاده کنند. این در حالی است که به گفته مسئولان مخابرات 36500 باتجه تلفن عمومی در استان تهران فعال است که به جرات باید گفت که بالاتر از استانداردهای جهانی است. بگذریم از اینکه باجه های زردرنگ تلفن های عمومی که محفظه امنی برای گفتگو ها بود جای خود را به باجه های سرباز و علمک مخابراتی داده اما واقعا چرا شهری مثل لندن که از نظر مخابراتی و فن آوری چندین برابر از تهران بالاتر و پیشرفته تر است همچنان از باجه های زرد رنگ قدیمی 150 سال قبل استفاده می کند و حالا این باجه ها را اینترنتی کرده است.

کج سلیقگی و بی سوادی و بی مسئولیتی مدیران مخابرات موجب شده تا آرام آرام یک نیاز ضروری شهروندان از دسترس عموم خارج شود. شنیدم یکی از مسئولان مخابرات گفته هزینه یک باجه تلفن عمومی سالانه 33 هزار تومان است و درآمدش کمتر است. خب چرا درآمد بیشتری از این باجه ها ندارید؟ یعنی این باجه نمی تواند شارژ اینترنت یا تماس تصویری و غیره برای مخاطب ایجاد کند؟ اینها درآمد زا نیست؟ دلیلش این است که وقتی مخابراتی ها کارمندان حقوق بگیر دولت و حکومت هستند تمایلی به دردسرهای تازه و ایده و خلاقیت ندارند سرماه حقوقشان را می گیرد و نان و گوشت و برنجشان به راه است.

اگر مخابرات دست بخش خصوصی بود برای کسب درآمد هر کار خلاقانه ای انجام می داد. وقتی سیم کارت در ید و قدرت دولتی ها بود به بالای 3 میلیون تومان خرید و فروش می شد و وقتی شرکت های خصوصی مثل ایرانسل وارد شدند کاسبی همراه اول کساد شد و حالا این اپراتور راه های دیگری برای درآمد زایی دنبال می کند.

نکته دیگر همین توزیه کارت های تلفن شهری است که چرا با توسعه تکنولوژی شهروند باید در به در کارت تلفن باشد؟ و سر و کارش با بازار سیاه بیفتد؟ یعنی از یک بانک کمتر هستند که خدمات بانکی بدون کارت بانکی دارند. آقایان می گویند هر تلفن عمومی روزانه 20 دقیقه استفاده می شود سوال این است که مردم برای تماس تصویری یا اینترنتی یا استفاده از نت در خیابان هزینه نمی دهند؟ یعنی نصب دوربین و تجهیزات اینترنتی در باجه ها را بخش خصوصی نمی تواند تامین کند؟

در کل باید شکست مخابرات دولتی را هم در تهران و هم در شهرستان ها اعلام کرد. تا وقتی کاری دست دولت باشد قطعا شکست خورده است و وقتی بخش خصوصی وارد شود آن کار به درستی و زیبایی اجرا می شود.