سید هادی کسایی زاده روزنامه نگار، خبرنگار و مدرس خبر که روز قبل پرونده محکومیت جدید وی وارد اجرای احکام دادگاه ویژه روحانیت شده است نوشت: تصور نمی کردم که در جمهوری اسلامی ایران که ستاد حقوق بشر دارد در دادگاه ویژه روحانیت با اینکه معمم نیستم محاکمه شوم. باز هم باورم نمی شد که در این دادگاه همانند جزیره دورافتاده از قوه قضائیه با من برخورد کنند! مگر می شود هیچ کپی از پرونده به متهم ندهند؟ مگر می شود حکم نهایی را به متهم ندهند؟ مگر می شود هیچ سندی از اینکه شما چطور و چرا و کجا و توسط چه افرادی محاکمه شدید به دست شما ندهند؟ مگر می شود تلفنی احضار شوی و تلفنی حکمت ابلاغ شود؟ مگر می شود در سامانه قوه قضائیه هیچ مدرکی از پرونده ات نباشد؟ در دادگاه ویژه روحانیت قانون اینطور است چون خودشان برای خودشان قانون نوشتند و چیزی به نام حقوق شهروندی و حقوق بشر در آن دیده نمی شود.

این روزنامه نگار گفت: من پرونده های متعددی در دادگاه ویژه روحانیت دارم که یکی از آنها شکایت ریاست جمهوری از بنده بود. این اتهام آنقدر کودکانه است که اگر به هر قاضی دادسرای رسانه و هیات منصفه مطبوعات نشان دهیم قابل بررسی نمی دانند اما من توسط گروهی از روحانیونی که هیچ اطلاعی از کار روزنامه نگاری حرفه ای ندارند به 30 ضربه شلاق محکوم شدم. تنها لطفی که در حق من کردند آن بود که در دادگاه تجدید نظر این حکم را به پرداخت یک میلیون تومان تبدیل کردند.

کسایی زاده گفت: خداراشکر می کنم که توفیقی دست داد تا پایم به این دادگاه ها باز شود و اگر فردی یا گروهی حرفی و نقدی داشتند بیشتر باور کنم. شاید من تنها خبرنگاری باشم که شفاف تر می نویسم و ترسی و دلهره ای از فردی و گروهی ندارم. اما همکارانم بدانند وضعیت اینطور است.