به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر، سید هادی کسایی زاده (خبرنگار) با حضور در خانه جدیدترین قربانی جاده ترانزیت زباله های پایتخت به مجتمع آراد کوه در کهریزک نوشت: بهزاد رزاقی متولد ۷ خردادماه ۱۳۶۰ که در یک آشپزخانه اجاره ای در ۶۰ متری شورآباد از توابع شهر کهریزک مشغول به کار است ساعت ۲۳ روز ۲ تیرماه ۱۴۰۰ وقتی از محل کار با موتور سیکلت به سمت شهر کهریزک در حال حرکت بود دچار حادثه ای قابل تامل می شود.

بهزاد می گوید: در حال حرکت در منتهی علیه جاده قم بودم که خودروی حمل زباله کنار من در حرکت بود که ناگهان به اندازه یک مشت شیرابه از داخل خودرو به صورت من پاشیده شد. به سرعت توقف کردم صورتم را پاک کردم اما چشمانم می سوخت. آن موقع نمی دانستم باید با پلیس یا اور|ژانس تماس بگیرم و خودم را به خانه رساندم. درد چشم امانم را بریده بود تا اینکه فردای آن روز به بیمارستان رسول اکرم (ص) رفتم و پس از آن بیمارستان فارابی که گفتند به دلیل ورود ماده عفونی به درون چشمها باید پیوند قرنیه شوید.

جناب کسایی زاده، چرا باید یک موتور سوار یا شهروند امنیت جانی در جاده وسط شهر نداشته باشد؟ چرا دوربین مداربسته ای رخداد ها را ثبت نمی کند؟ چرا باید زباله های پایتخت از وسط شهر کهریزک به آراد کوه منتقل شود؟ امروز قرنیه چشم من سورخ شده چه نهادی باید خسارت بدهد؟

من بعنوان روزنامه نگار پاسخی برای او نداشتم چون مافیای طلای کثیف آنقدر بزرگ است که دادن چشم برایش تاثیری ندارد. اما آه و داد خانواده بهزاد را به اعضای اصولگرا و انقلابی شورای شهر تهران و شهردار تهران که مدعی مسلمانی و روش مبارزه با فساد هستند می رسانم.