پایگاه خبری جامعه خبر| صدرالدین علیپور‌ مدیر‌کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران| یکی از مشکلات عمده زندگی شهری بشر امروزی، سرسپردگی بیش از حد به حرکت سواره و درنتیجه غفلت از حرکت پیاده و ساماندهی فضاهای آن است. فضاها و عرصه‌های عمومی یکی از عناصر ضروری و اساسی زندگی روزمره شهری و مهم‌ترین بخش شهرها به شمار می‌روند.

پیاده‌روی یکی از پایدارترین روش‌های حمل‌و‌نقل بوده و می‌تواند از جنبه‌های مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست‌محیطی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها شود.

به دنبال آلودگی هوا، سیاست‌های کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و کاهش سوخت فسیلی، رویکرد برنامه‌ریزی شهری در چند دهه اخیر در جهت احیای مقوله امکان افزایش قابلیت پیاده‌مداری در شهرها شکل گرفته است.

در عصری که از بین رفتن منابع طبیعی، انقراض گونه‌ها و آلودگی‌های گوناگون به سطح تهدیدکننده و خطرناکی رسیده است، توجه به سازگاری اکولوژیکی بسیار حائز اهمیت است. به این ترتیب که فرهنگ انسانی باید به نحو مطلوب‌تری با نظام‌های طبیعی ادغام شود.

درباره اثرات محیط زیستی پیاده‌مداری می‌توان به کاهش تردد وسایل نقلیه موتوری در شهر اشاره کرد که کمک شایانی به کاهش آلودگی هوا، صوت و آرام‌کردن فضاهای شهری می‌کند. در ضمن پیاده‌مداری تاثیر بسزایی در تشویق مردم به استفاده از حمل‌‌ونقل عمومی دارد. از آنجا که در برنامه‌ریزی و طراحی، پیاده‌مداری سیاست‌هایی همچون ایجاد فضاهای سبز و کاشت گیاهان در مسیرهای پیاده نقش عمده‌ای دارند، این مورد نیز به پایداری محیط‌زیستی شهر کمک می‌کند.

متداول‌ترین راهکارهای تبدیل یک شهر خودرو‌محور به شهر پیاده‌محور:

افزایش خدمات حمل‌و‌نقل عمومی و اصلاح نحوه ارائه، فراهم‌کردن زیرساخت‌های لازم جهت دوچرخه‌سواری و گذر عابران پیاده، محدود‌کردن فضا جهت پارک خودرو به‌ ویژه در مراکز شهر که این امر موجب کاهش آلودگی هوا، آلودگی صوتی و حرارت جزیره‌ای نیز می‌شود، امکان دسترسی آسان شهروندان به دوچرخه به‌عنوان وسیله حمل‌و‌نقل عمومی، مناسب‌سازی فصلی پیاده‌راه‌ها و چشم‌نواز‌کردن نمای اطراف مسیرهای گذر عابران پیاده، اجرای چنین اقداماتی می‌تواند با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه کاهش بیماری و مرگ‌و‌میر صورت گیرد، کاهش تردد خودروهای شخصی و در نتیجه کاهش نیاز به پارکینگ و فضای شهری، فرصتی را جهت افزایش فضای سبز در شهر ایجاد می‌کند، افزایش پیاده‌راه‌ها باعث افزایش فعالیت بدنی، تحرک افراد و در نتیجه افزایش حفظ سلامتی مردم می‌شود و افزایش ارتباط شهروندان با یکدیگر در فضاهای عمومی نیز از جمله نتایج حاصل از آن است. افزایش پیاده‌راه‌ها و کاهش تردد خودروها به ویژه خودروهای شخصی در مقیاس وسیع موجب کاهش چشمگیرco2 و در نتیجه کند‌شدن روند تغییرات اقلیمی می‌شود.

پایگاه اینترنتی «دکالچر تریپ» 10شهر برتر جهان را که پیاده‌روی بیشترین رواج را در آنها دارد، فلورانس (ایتالیا)، نیویورک (آمریکا)، مراکش (مراکش)، پاریس (فرانسه)، ونکوور (کانادا)، بوینس آیرس (آرژانتین)، دوبرونیک (کرواسی)، ملبورن (استرالیا)، بوستون (آمریکا) و وینتیان (لائوس) معرفی کرده است.

امید است با توسعه زیرساخت‌ها در راستای کاهش سیاست خودرو‌محوری و فرهنگسازی مناسب جهت مشارکت‌پذیری مردم در امر استفاده از حمل‌و‌نقل پاک گام‌های مثبتی جهت رسیدن به شهری با تمام شاخص‌های  زیست‌پذیری برداشته شود.