به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر، سید هادی کسایی زاده (روزنامه نگار- مدرس خبر- فعال اجتماعی و یاورخانواده زندانیان) در جلسه هم اندیشی و بارش افکار با موضوع مقدمات اصلاح اساسنامه انجمن حمایت زندانیان مصوب ۱۳۶۰که به ریاست مظفرالوندی رئیس انجمن حمایت زندانیان مرکز و با حضور داوطلبانه معاونان اداره کل سازمان زندان های استان تهران و کارشناسان برگزار شد از تجربیات خود در حوزه خانواده زندانیان سخن گفت و سایر میهمانان هریک دیدگاه ها و تجربیات خود را عنوان کردند.

این جلسه قراراست با هدف بهره وری بیشتر از انجمن حمایت زندانیان مرکز ادامه داشته باشد. مظفرالوندی معتقد است باید خدمات حرفه ای در تمامی حوزه ها به خانواده زندانیان و زندانیان ارائه شود تا از آسیب های اجتماعی که این قشر از جامعه را تهدید می کند پیشگیری کنیم. اما در این راه باید تمامی دستگاه ها و نهادهای حمایتی، بهداشتی، آموزشی، پرورشی، خیرین، رسانه ها و مجلس و دولت ما را همراهی کنند.

وقت من رو به اتمام است اما خانواده زندانی که آن هم ۸۰ درصدشان زیر خط فقر هستند در وضعیت فوق بحرانی به سر می برند. من می توانم اثبات کنم. اما وقت تمام است. زشت است که در کشوراسلامی ما خانواده زندانی کودکانش را برای امرار معاش بفروشد. این یعنی انجمن نداشتیم و سازمان زندانها بیخیال بوده است.

وقت من رو به اتمام است اما خانواده زندانی که آن هم ۸۰ درصدشان زیر خط فقر هستند در وضعیت فوق بحرانی به سر می برند. من می توانم اثبات کنم. اما وقت تمام است. زشت است که در کشوراسلامی ما خانواده زندانی کودکانش را برای امرار معاش بفروشد. این یعنی انجمن نداشتیم و سازمان زندانها بیخیال بوده است.

به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر، سید هادی کسایی زاده (روزنامه نگار- مدرس خبر- فعال اجتماعی و یاورخانواده زندانیان) در جلسه هم اندیشی و بارش افکار با موضوع مقدمات اصلاح اساسنامه انجمن حمایت زندانیان مصوب ۱۳۶۰که به ریاست مظفرالوندی رئیس انجمن حمایت زندانیان مرکز، معاونان اداره کل سازمان زندان های استان تهران و کارشناسان برگزار شد گفت: بعنوان نخستین خبرنگاری که در ایران رسانه ای کردن مشکلات تک تک خانواده زندانیان را آغاز کردم حرف برای گفتن بسیار دارم. اول آنکه اساسنامه فعلی انجمن حمایت زندانیان مرکز از ریشه باید تغییر کند. سازمان زندانهای کشور تمام وظایف خود مانند بازسازی شخصیت و اصلاح زندانی، کمک به اشتغال زندانیان پس از آزادی، بهداشت و درمان، تقویت فرهنگی و فرهنگ سازی زندانیان و خانواده های آنان و غیره را برعهده انجمنی قرارداده که این انجمن ردیف بودجه شاخصی در برنامه کشور ندارد اما باید بار ده ها هزار زندانی و خانواده آنها را به دوش بکشد.

وی افزود: خوشبختانه من هم بعنوان خبرنگار در زندان بودم و هم به برکت مسئولان به عنوان خبرنگار ضدفساد زندانی شدم. در طول ۱۰ سال گذشته هم با صدها خانواده زندانی ارتباط داشتم و به نوعی حامی آنان بودم و دقیق با چالش های زندانیان و خانواده زندانیان درگیر و آگاه هستم.

خبرنگارضدفساد اظهار کرد: نخستین پرسشی که موجب اصلاح اساسنامه انجمن حمایت زندانیان مرکز می شود بهم ریختگی و عدم ساختار و تشکیلات سازمانی است. اگر این انجمن دولتی است چرا کاسه گدایی دست می گیرد و جشن گلریزان دارد؟ مگر وظایف انجمن همان وظایف حکومت اسلامی نیست؟ اگر انجمن خصوصی و مردم نهاد است چرا باید اعضای هیات مدیره آن را رئیس سازمان زندانها منصوب کند و اکثرمدیران هم بازنشسته و حقوق بگیر قوه قضائیه بودند و شاید در طول زندگی شان یک میلیون تومان صدقه نداده باشند چه رسد به آنکه در کار خیر وارد شوند. مدیریت موسسه خیریه مستلزم تفکر خیرخواهانه و نیکوکاری است. من در برخی از مدیران این انجمن چنین تفکری را مشاهده نکردم و آنها بیشتر کارمند بودند و انجمن را مثل زندان اداره می کردند.

کسایی زاده گفت: بارها برای این انجمن طرح و پیشنهاد بردم اما استقبال نشد چون تفکر بسته، امنیتی و دستوری بود در حالی که این انجمن باید محلی تفکر و تردد آسیب شناسان، حقوقدانان، خیرین، روانشانان و اساتید دانشگاه باشد. یادم است چند سال قبل طراحی نرم افزاری را ارائه کردم که خانواده زندانی در روز نخستی که سرپرست خانواده یا فرزند خانواده وارد زندان می شود وارد این نرم افزار شده و خدمات دریافت می کند. این خدمات آن لاین شامل قضات، دادستان، وکیل، مشاور حقوقی، مشاور خانواده، مشاور تحصیلی، مشاور سرمایه گذاری، مشاور کارآفرینی، مشاور فنی و حرفه ای، بازار، فیلم، اقتصاد خانواده، تشکیلات بزرگ هبه، ملاقات آن لاین با زندانی و غیره است. اما به جای چکش کاری و اجرای طرح آن را در کشو قراردادند. این یعنی تفکر در این انجمن در ریاست برخی مدیران تفکری زندانبانی بوده است.

یاورخانواده زندانیان اظهار کرد: من امروز با بسیاری از زندانیان در ارتباط هستم. همانطور که مسئولان قوه قضائیه از ورود مواد مخدر به زندان ها شگفت زده هستند از استفاده از تلفن همراه هم باید شگفت زده باشند. اما دیگر بریشان شگفتی ندارد چون این داستان وجود دارد فقط باید درست مدیریت کرد. من با یک مثال این موضوع را مطرح می کنم. یک زندانی چندصدمیلیارد تومان اموال و دارایی دارد و چند ماه دیگر باید آزاد شود. او برای کارهایش نیاز به هماهنگی های تلفنی دارد. مثلا شرکت دارد، وکیل دارد، با مدیربانک یا منشی باید هماهنگی انجام دهد. آیا با تلفن زندان می تواند؟ خیر … برای همین مجبور است برای به روز بودن تلفن همراه در زندان کرایه کند که هزینه بالایی هم دارد. چرا با هماهنگی انجمن و اطلاعات قوه قضائیه استفاده از تلفن همراه برای زندانیان با هماهنگی و نظارت امکان پذیر نیست؟ یعنی باید زندانی زندگی اقتصادی اش قطع شود وقتی آزاد شد از صفر آغاز کند؟ وقتی این اقدامات رخ نمی دهد زندانی تلفن همراه قاچاقی در اختیار دارد و این مساله ساز می شود. شاید سوال کنید ممنوع است. پاسخ می دهم که زندانی از تلفن زندان با بی بی سی مصاحبه کرده مشکلی ندارد آن وقت برای کار اقتصادی خود و خانواده با نظارت ممنوع است؟ این یعنی حمایت از زندانی …! حتما هم نباید سرمایه دار باشد. شاید این زندانی کشاورز یا معلم و کاسب باشد.

کسایی زاده گفت: انجمن حمایت چه ارتباطی با موسسات خیریه در کشور دارد؟ به جرات می گویم نزدیک صفر است. بسیاری از خدمات به خانواده زندانیان را می شود با ارتباط با موسسات خیریه دیگر در کشور همپوشانی کرد.

آقایان و خانم های محترم؛ نیاز خانواده زندانی در ابتدا معیشت و مسکن است. من خانواده های زندانی را نجات دادم که انجمن در جریان است

 که اگر به داد نمی رسیدم مشکلات جبران ناپذیری در انتظارشان بود. برای همین باید این اساسنامه در قالب یک لایحه تدوین شده و از طریق قوه قضائیه به دولت ارسال شود. ما نیاز به ردیف بودجه داریم. چطور پلیس از پول قاچاق و دیگر موارد می تواند برای خود بودجه تعریف کند؟ چطور هلال احمر از پول سند خودرو بودجه دارد؟ خانواده زندانی که مانند یک بمب اتم آسیب اجتماعی می ماند برای نگهداشت و مراقبت از او کشور هزینه نمی کند؟ من نمی گویم دست در خزانه کنید. می گویم از همان اموال تملیکی سهمی برای انجمن قائل شوید. انجمن نباید دنبال گدایی باشد بلکه باید به فکر ارائه خدمات باشد.

کسایی زاده اظهار کرد: وقتی فردی به زندان می رود و قطعا مجرم و حتی گناهکار است در نظر فرزند و خانواده فردی بیگناه مشاهده می شود که شنیدم می گویند قاضی بد قضاوت کرده است. همین خانواده اگر اعتقادات و بینش نه چندان پایبندی داشته باشند مسئول این رخداد را دولت و حکومت قلمداد می کنند و کینه توزی علیه مسئولان و حکومت در این خانواده ها رشد می کند. چه کسی باید آنها را آگاه کند؟ کنارشان باشد؟ این همراه بودن یعنی همراهی که خانواده زندانی تصور کند یک دوست و رفیق همیشگی دارد که در همه حال کنار اوست. حالا نه از باب پول بلکه مشاوره هم بهترین راهکار است.