اخراج گزارشگر فساد از وزارت اقتصاد! | سازمان امورمالیاتی چه خبر است؟
یک کارمند سازمان امورمالیاتی کشور به دلیل ارسال گزارش فساد به مقام مسئول اداره جهت بررسی از سوی دادستانی و شورای معاونین برکنار و تا مرحله تبعید و در اختیار کارگزینی رفت.
به گزارش پایگاه خبری جامعه خبر، سید هادی کسایی زاده روزنامه نگار در جدیدترین گزارش خود از کشف فساد گفت: گفتگوی کوتاهی با شهرام تاجیک کارمند سابق سازمان امورمالیاتی کشور داشتم که روایت تلخی را در این مصاحبه بازگو کرد که جای تامل و بررسی دارد.
این کارمند که مدتی بعنوان سرپرست اداره وصول و اجرائیات سازمان امورمالیاتی شمیرانات هم در حال منصوب شدن بود گفت: بر اساس ماده ۴۸ قانون محاسبات عمومی ((مطالبات وزارتخانه ها و موسسات دولتی از اشخاصی که به موجب احکام و اسناد لازم الاجراء به مرحله قطعیت رسیده است بر طبق مقررات اجرائی مالیات های مستقیم قابل وصول خواهد بود.)) اگر وزارتخانه ای طلبی از فردی دارد می تواند طی نامه ای به سازمان امورمالیاتی اعلام کند تا ما وصول کنیم. چند سوال باقی می ماند. آیا نامه هایی که از وزارتخانه ها می آید سابقه ثبت شده دارند؟ آیا این وصولی ها منافعی برای سازمان امورمالیاتی دارد؟ آیا این نامه ها قابل رصد و پیگیری هستند؟
اگر بخواهیم می توانیم فساد کنیم راه باز است
تصور کنید من بعنوان کارمند یا مدیرمیانی در یک اداره مالیاتی چنین نامه ای به دستم برسد. اگر کارمند باتقوایی نباشم می توانم با شخص بدهکار تماس بگیرم و بگویم نامه بانک برای مسدودی حساب شما را فردا ارسال می کنیم. تو برو و حسابت را خالی کن! آیا می توانم یا نمی توانم؟ این نقاط ضعف کار و قانون است و حتی بسیاری از پرونده را کشف کردم که کمی مشکوک و بلاتکلیف بودند.
نامه زدم که جلوی فساد را بگیرید من را برکنار کردند
برای همین طی نامه ای کتبی موضوع را از باب سلامت اداری و مبارزه با فساد به معاون اداره نوشتم. وقتی دیدم اقدام خاصی رخ نداد این بار از طریق سیستم چارگون مکاتبات اداری خطاب به آقای سرحدی معاون اداره و رونوشت به دادستانی و حراست سازمان هم نوشتم. حالا کاری ندارم که اصل نامه با چیزی که آنها نشان دادند کمی متفاوت است اما این نامه موجب شد تا تائیدیه من از حراست برای پست سرپرستی ممیزی کل از بین برود.
من را تبعید کردند
پس از مدتی هم شورای معاونین تشکیل جلسه داد و بنده را بعنوان نیروی ناکارآمد معرفی کرده و طی نامه ای گفتند به امورمالیاتی جنوب استان تهران و شهرستان پیشوا منتقل شوم. یعنی از شمیرانات با آن حجم از مالیات و کلاس کار به پیشوا بروم. خودتان دیگر تا آخر کار را بخوانید.
من کوتاه نیامدم… به دفتر وزیر وقت اقتصاد نامه نوشتم. دفتروزیر هم نامه من را به رئیس سازمان امورمالیاتی کشور ارسال کرد و توضیح خواست که اگر حقی از من ضایع شده احقاق گردد. رئیس سازمان هم به زیرمجموعه خودش نامه نوشت و توضیح خواست. دادستانی امورمالیاتی هم به سرعت همان روز (در کمتر از یک ساعت) نامه نوشت به رئیس سازمان امورمالیاتی کشور که من کارمندی با ارزشیابی پایین بودم و کارایی نداشتم.
در حالی که ارزشیابی من در ۳۲ گزینه مهم ۱۰۰ شده بود و جزو بهترین کارمندان سازمان بودم.
دوباره به اداره امورمالیاتی شمیرانات برگشتم اما ساعت حضور و غیات من را قطع کردند و اجازه ورود ندادند. و سپس برای من غیبت زدند. جالب آنکه دو بار از سوی رسیدگی به تخلفات اداری تبرئه شدم چون زرنگی کردم و همان روز رسما طی نامه ای سیستمی به مراجع بالاتر گفته بودم که ساعت ورود و خروج من قطع شده است.
علی رغم اینکه ۹ بار نامه به بازرسی وزارت اقتصاد نوشتم و بارها نامه به کمیسیون اصل ۹۰ و سایر نهاد ها ارسال کردم اما هیچ کس توجهی نکرد. تا اینکه سازمان امورمالیاتی کشور من را آماده به خدمت کرد و حقوق من کاهش چشمگیری یافت تا از زندگی عقب بمانم و دیگر هوس افشاگری به سرم نزند.
